Vandaag viel mij oog (ja, ook mijn ogen zijn geopend door de cursus!) op een bericht op de voorpagina van de Volkskrant: Corus (3500 banen), Philips (6000) en ING (7000) schrappen duizenden banen!
De volgende zin raakte me het meest: “Beleggers reageerden opgetogen. De koers van Philips steeg met 8%, die van ING met 28 % (…)”. Wie zijn die aandeelhouders? Daar zitten toch ook mensen bij met een baan, een gezin?? Ze zijn in ieder geval te anoniem om … Nu weet ik het effe niet meer, hoor. Ik realiseer me dat ik de woorden niet kan vinden, voor wat ik als navrant ervaar. Ook realiseer ik me dat het woord ‘opgetogen’ slechts een interpretatie is van de schrijver. Toch heb ik het gevoel dat hier iets niet klopt.
Van het weekend stond in dezelfde krant een uitgebreider artikel over het feit dat de kwaliteit (lees: de systemen) in de zorg niets zegt over de werkelijke zorgm en dat het tientallen miljoenen kost om een certificaat te krijgen. En dat veel zorgverzekeringen per sé zo’n papiertje willen zien. Dit bijkt uit een promotie onderzoek. Iets wat de mensen in de praktijk al heeeel lang weten, natuurlijk. Prettig dat het nu ook bewezen is. De kwaliteits adviseurbureaus waren het natuurlijk niet helemaal eens met de conclusie.

Vrijdag 23 januari heb ik voor het eerst mijn verhaal over ‘De biologische boerderij als metafoor voor de ongeneeslijk gezonde organisatie’ gehouden. Mijn toehoorders waren ongeveer 55 tuintherapeuten/natuurcoaches/wandelcoaches. De locatie was het antropofische opleidingsinsituut De Kraaybeekerhof in Driebergen. Ik was gevraagd door de opleidingcoordinator van de opleiding tuintherapeut, Annette Beerens. Ik volg die opleiding. Naast mijn verhaal werd het Natuurwerkboek (…) ‘Natuur werkt!’ van Judith Zadoks en Tiny van de Wetering (te bestellen via www.zadoks.nl) gespresenteerd en vertelde Annette Beerens over haar therapietuin in Nijmegen (www.changingcolors.nl). Haar tuin is gebaseerd op het boek ‘De Creatiespiraal’ van Marinu Knoope.
Ik stond als derde spreker gepland, maar de realitijd was (zoals zo vaak) anders dan de planning. En benodigde beamer was er niet op Tijd. Dus heb ik voorgesteld dat ik maar als eerste zou spreken. Een goed Rijnlandse begin. Alhoewel het verhaal dat ik ging vertellen ‘by heart’ is (het zit in mij, niet op papier) was het, door de spanning, best moeilijk om ook nog contact met de toehoorders te hebben. Voor een eerste keer ben ik meer dan tevreden. Ik wil het verhaal/mijn visie nog verder verdiepen. ‘Het is een houtskoolschets van een fantastisch idee’, aldus de founding fathervan de Kraaybeekerhof Michiel Rietveld. Als uitsmijter heb ik mijn column die ik geschreven had tijdens de wintercourse 2009 voorgelezen. Opnieuw raakte het me om iets dat zo dichtbij is, voor te lezen. Ik was niet de einige die geraakt werd.

‘Durch alle Wesen reicht der eine Raum. Weltinnenraum.
Die Vögel fliegen still durch uns hindurch. Ich sehe hinaus.
Und in ir wächst der Baum.’
Rilke
bron: Leiderschap met hart en ziel van Johan Verstraete, uitgeverij lannoo

Het groeien van de mens als wezen dat zichzelf wordt door verinnerlijking van gebeurtenissen, wordt hier gesymboliseerd door een boom die groeit in de binnenruimte van het diepere zelf. Rilke suggereert dat alle uiterlijke gebeurtenissen, ontmoetingen en ervaringen van ons leven inwerken op onze innerlijkheid en dat deze innerlijkheid niet iets is dat zich van de wereld onderscheidt of distantieert, maar precies deel heeft aan de innerlijke dimensie van de hele werkelijkheid- die overigens niet als statisch wordt beschouwd, maar als een dynamisch ‘Wesen’. Alles wat gebeurd gaat door ons heen, heeft een innerlijke kant, en naarmate wij alles in de innerlijkheid opnemen of laten doorstromen, kunnen wij op een nieuwe wijze naar de wereld kijken, vanbinnen naar buiten (ich sehe hinaus) en de levensboom in ons laten groeien.

Mooier kan ik niet zeggen dat ik jullie allen een bijzondere verinnerlijking van de eerste week reinlands van dit jaar toewens, groet anke

I believe
The greatest gift
I can conceive of having
From anyone
Is
To be seen by them,
Heard by them,
To be understood
And
Touched by them
The greatest gift
I can give
Is
To see, hear, understand
And to touch
Another person.
When this is done
I feel
Contact has been made

(Virginia Satir)

Wil je voorzichtig zijn. Je raakt me diep
Waar het gevoelig is, het makkelijk schramt
Vlakbij het zeer, de ruwe kras nog van toen die eerste keer
Wil je voorzichtig zijn

Ik wist wel dat het nog ergens leefde
Maar sloeg er allang geen acht meer op
De dagen gaan hun eigen gang
Je raakt gewend en doet maar voort
Maar ineens ben ik je vol gaan kussen
En jij volmondig mee gaan doen
De liefdesgod zat op je lippen
En ik tril weer als een kind
Wil je voorzichtig zijn

Wil je voorzichtig zijn. Ik kan niet doen alsof
Dit is waar je voor leeft, de vroege jeugd van je gevoel
Zo zonder truc of spel of gluiperig doel
Wil je voorzichtig zijn

Je hebt me uit mijn lood geslagen
Het oude stinkt naar rotte vis
Je glanst en tintelt door de straten
Wie dit weerstaat heeft nooit geleefd
Ik twijfel soms of je wel waar bent
Ben bang dat je het kapot laat gaan
Maar ik wil de veilige weg niet volgen
Dan ga ik er maar aan
Wil je voorzichtig zijn

Wil je voorzichtig zijn. Het voelt zo goed
Het vraagt om meer, voorbij de schijn
Maar let wel op met wat je zegt
Want waar het hecht, zit ook de pijn
Wil je voorzichtig zijn

Als ik nu mijn dronken hart niet volg
Zal voortaan elke stap een misstap zijn
En raak ik jou en ook mezelf kwijt
En de weg die ik moet gaan.
Eens zal ik dan wel de prijs betalen
Maar ik zal dat doen met kracht en trots
Want als je het lef heb om te vliegen
Moet je het ook hebben voor de val
Wil je voorzichtig zijn, voorzichtig zijn
Voorzichtig zijn

(Alex Roeka, staat op zijn laatste CD ‘Beet van Liefde’ (oktober 2008)

Bestellen?

Ik neem jullie mee terug naar september 2008, 11 september om precies te zijn.

Die dag wordt een veranderingsproces zichtbaar, want al begonnen, om de aandacht van de openbare bibliotheken bij te stellen, dat na veel top-down en aanbodgericht werken en vele structuurdiscussies op afstand is komen te staan van de werkelijkheid. Een werkelijkheid die een daling laat zien van het aantal klanten (de leden van de openbare bibliotheek).
Vanaf 2009 willen we gezamenlijk als één branche de schouders zetten onder de opdracht: ga mee met de Tijd (Tijd met een grote T) en maak daarmee de bibliotheek weer zichtbaar voor de nieuwsgierige Nederlander.

Op 11 september kwam het ter plekke gedoopte ‘pizzateam’, samengesteld uit mensen die iets goed kunnen, voor het eerst bij elkaar. Dit pizzateam zat tussen 18.30 en 22.00 uur op de grens in Zwammerdam (ook wel DeLimes genoemd), maakte kennis met elkaar en elkaars ‘specialisme’ en at samen pizza. Vanaf dat moment is binnen dit team en via dit team binnen de openbare bibliotheken de verandering op gang gebracht.

Wat ging dan anders dan anders?
Nou, neem die 11 september: het tijdstip van vergaderen (allemaal drukke agenda’s, dus dan maar aan de rand van de dag); de wijze van vergaderen (wel een agenda, maar het moment bepaalde hoe het ging); vertrek zonder concreet besluitenlijstje (hoe gingen we eigenlijk verder? Het bekende stappenplan).
Wat ik toen nog niet wist, en nu na bijna 4 maanden herken en ook zelf begin toe te passen, is dat we op dat moment meer bezig waren met het hier&nu dan met de dag van morgen of de nabije toekomst. De toekomst kun je namelijk niet vastzetten in modellen en structuren, weet ik nu. Er is ook bewegingsruimte nodig voor behoeften en vragen die in het hier&nu ontstaan.

Waar staan we nu?
De afgelopen 4 maanden brengt het ‘pizzateam’ de verandering, die zij ook in zichzelf meemaken, over naar de openbare bibliotheken.
Hoe? Vooral door te vertellen hoe het hier&nu eruit ziet (vergroten van het bewustzijn), welke kleine bewegingen al zichtbaar zijn in de onderstroom, die de werkelijkheid al positief beïnvloeden en hoe deze bewegingen steeds groter gemaakt kunnen worden zodat er in alle bibliotheken een omslag wordt gemaakt van dalende naar stijgende cijfers.

Wat zou het geweldig zijn als we met een Rijnlandse insteek successen kunnen boeken waarvan de medewerkers zeggen: we hebben het zelf gedaan!