Ik vraag me af of ik deze week een Lijnrander ben in plaats van een Rijnlander.
Een Lijnrander is iemand die vindt dat Rijnlands iets is waarbij het altijd leuk is. Een rare gedachte maar deze week zeer begrijpelijk.
Want het is gewoon allemaal erg leuk. Je laven aan en wentelen in de kennis en wijsheid van anderen en daar je eigen denkbeelden en kennis aan toetsen of beter aan koppelen en zien tot welke uitkomsten en nieuwe wijsheid dat leidt.
Prachtige observaties van anderen die zomaar deuren in je hoofd openzetten en je toegang geven tot geweldige vergezichten en heerlijke landschappen. Maagdelijke groene weides.
Wie heeft er thuis een systeemplafond en TL verlichting? Waarom hebben we dat dan wel op ons werk?
Cynisme is verongelukt optimisme.
Goed leiderschap zet rationeel moeten om naar emotioneel willen.
Mensen zijn net als muizen langoesten termieten en andere dieren zo ingesteld dat we vanuit onze genen dingen willen doen voor de groep.
Het is een oerbehoefte je in te zetten voor de gemeenschap.
Niets is mooier dan samen een geweldig resultaat opleveren.
Vanuit dat oogpunt is het knap dat je een systeem kan oprichten dat alle wil tot samenwerken kan vernietigen zodat alleen nog maar het eigen resultaat telt.
Ik noem er maar een paar.
Een lawine aan informatie en kennis die over je uitgestort wordt.
Moet je daar niet steeds even bij stilstaan? Ja natuurlijk. Hoe kun je het anders allemaal verwerken zonder dat het een chaos wordt?
Alhoewel, Chaos: wie het wel begrijpt noemt het creatief, wie het niet begrijpt noemt het een puinhoop.
Ik denk dat ik wel van chaos houd.