Ik moet denken aan de vorige keer dat ik hier in Drakenburg zat, nu vier jaar geleden. Ik was net geinstalleerd in de Provinciale Staten van Zuid-Holland en volgde een training bij de PvdA. Op een bepaald moment zat ik hier buiten aan een tafeltje, samen met Ans. De opdracht was om te bespreken waar we over vier jaar zouden staan. We schreven ook een ansichtkaart (an sich) aan onszelf met daarop een wens voor de toekomst.
Die ansichtkaart – met Engelse dropjes erop – kreeg ik laatst in de bus. Er stond op: “Ik wil meer ontspannen, meer plezier maken!”. Dit was precies mijn voornemen voor 2011. Blijkbaar kan ik nog steeds (of nog meer) ontspanning en plezier in mijn leven gebruiken. Ik zat hier dus met Ans. Zij is inmiddels overleden aan kanker. Ik weet niet of haar ‘plan’ en wens aan zichzelf zijn uitgekomen. Ik en mijn wens leven nog steeds en ik heb hopelijk nog tijd om mijn wens uit te laten komen.
Mijn ‘casus’ heeft wel iets weg van die wens: hoe kan ik crowdsurfen – zowel letterlijk als figuurlijk – op de kickende ervaring dat ik word gedragen door anderen? Ik zag dit maandag als een vrij technische vraag waar bij wijze van spreken een ’trucje’ voor zou zijn. Gisteren en vandaag ben ik tot het inzicht gekomen dat crowdsurfen een andere houding, een andere manier van kijken vergt. Anderen dragen mij als ik daarvoor de omstandigheden creeer. Dat kun je natuurlijk niet forceren. Je kunt de eerste stap zetten en daarmee het proces starten en deels vormgeven maar de uitkomst niet.
Mijn nieuwe voornemens voor 2011 zijn, naast ontspannen en lol maken, dan ook: erop vertrouwen dat mensen, dingen en kansen komen als de tijd rijp is en zo ontspannen leven dat ik het moment ook kan ‘grijpen’ als het zich aandient.
Ook in 2011 kan ik het niet alleen. Gelukkig ben ik dat ook niet. Alles en iedereen is reeds voorhanden.