Om mijn collega’s te laten delen in mijn ervaringen tijdens de Rijnlandweek schreef ik de volgende bijdrage voor onze interne nieuwsbrief:
Koester de snuffelmuizen,
Kennis over een nieuwe diersoort, de snuffelmuizen, dat is iets wat wij meebrengen van de Rijnlandweek. Maar er was veel meer en beter hadden we het nieuwe decennium niet kunnen beginnen. Maandag stapte ik samen met Maria in (wat zou blijken te zijn) een inspirerende ontmoeting met boeiende inleiders en begeleiders. Graag geef ik (in chronologische volgorde, want zo hoort dat toch?) een kort verslag van onze ontdekkingstocht…
Helma Ton, programmaleider en aandachtsactivist loodste ons naar steeds meer zelfsturing. Jan Jaap Brouwer zorgde ter introductie voor een duidelijke uiteenzetting over het verschil tussen Rijnlands en Angelsaksisch. Een druk Twitterende Jaap Peters bracht ons daarna meteen in verwarring door zeer ordelijk de chaostheorie te bespreken. Hij wees op de ruimte die chaos kan bieden. Aan het einde van de eerste dag keken we naar The Matrix met een filosofische toelichting. “Wat kan ik weten? Wat moet ik doen? Wat mag ik hopen?”Het was Kant die deze kernvragen formuleerde en de gebroeders Wachowski inspireerde tot het maken van de filmtrilogie The Matrix. Maandagavond al zaten we vol nieuwe impressies, overdonderd door dingen die we eigenlijk wel wisten, maar…
Samen met de 14 andere deelnemers kozen we voor de rode pil. Een weg terug bestaat niet dus voort ging het programma .
Dinsdag eerst een boeiende ontmoeting met Fokke Wijnstra die met ons van gedachten wisselde over bijvoorbeeld ‘betrokkenheid’. Je kunt betrokkenheid niet beheersen, controleren of hoe dan ook maar erin ingrijpen, maar vakmanschap en betrokkenheid kunnen voor organisaties wel het verschil maken. “Mensen zijn verleerd om bij een ‘ander systeem’ te passen en zoeken dan naar zekerheid, maar als je met onzekerheid om kunt gaan kan het zoveel meer opleveren”. Harold Janssen (steeds aanwezig met verhelderende anekdotes, veel kennis en leuke You Tube filmpjes) introduceerde de snuffelmuis, de ontdekker, de nieuwlichter, de dwarsligger die samen met een aantal anderen in staat is het systeem te laten kantelen. Organisaties zitten tjokvol geconditioneerde ‘rondpompmuizen’, maar de snuffelmuizen kunnen daar (mits ze wat ruimte krijgen) verandering in aanbrengen. Met Alieke van der Wijk sloten we al improviserend de tweede dag van onze ontdekkingstocht af. Veel dingen wisten we eigenlijk wel, maar…
Woensdag ging het met Helma Ton over verandering, resoneren, contact maken, loslaten, maar ook over waardigheid. We zaagden de week doormidden door het schrijven van columns. (zie mijn weblog) Edu Feltman liet ons worstelen en nadenken over nuttigheid en waardigheid. De vergelijking tussen grasspriet en knikkeren (die elkaar volkomen uitsluiten) schepte nog meer verwarring. “Zodra je woorden als organisatie, organiseren etc. hanteert ben je strijdig met waardigheid”… Pfff, daar moesten we toch even van bijkomen maar dat lukte niet echt goed want ’s avonds keken we samen naar de film Sicko. Dat ook hakte er flink in, maar eigenlijk wisten we het wel…
Na de aandachttraining van Helma was Harry Wullings donderdag onze volgende gast. Hij schreef samen met collega Rob Fijlstra het boek ´Nooit meer sjoemelen´ en liet ons kennismaken met zijn visie op leidinggeven. Leiderschap is iets heel anders dan de baas spelen, dat kwam uit zijn verhalen duidelijk naar voren. ´s Middags was het tijd voor een (koud) buitengebeuren waarbij we contact maken en leiderschap aan den lijve hebben ervaren. Bij BuitenGewoon liet Barbara ons kennismaken met de kudde. Prachtige paarden in dit geval en wij leerden op een heel andere (natuurlijke) manier contact leggen en verbaasden ons over het gemak waarmee je leider kunt zijn, mits de ander je daartoe de ruimte wil bieden. Eigenlijk wisten we dat natuurlijk best wel, maar…
Steeds losser was de structuur geworden, dus echt verrast konden we niet zijn dat er voor de vrijdag geen programma was. We stonden zelf en zelfstandig in het hier en nu en omdat daar alles al aanwezig is… Je kunt het welhaast raden. De zelfsturing deed zijn werk, maar niet na een echte Maria interventie. “Zullen we voor een half uurtje toch even wat structuur brengen om een paar afspraken met elkaar te maken?” Een nuttige interventie die uiteindelijk een paar werkgroepjes opleverde die zich bogen over een paar thema’s die nog onvoldoende aan de orde waren gekomen. Hoe de schoorsteen toch blijft roken in een Rijnlandse omgeving, wat we kunnen met Twitter en de voorbelden uit de praktijk (meer verhalen) van de Rijnlandse adviseur. Het leverde ons in ieder geval nog een cadeautje op voor onze WVM innovatiegroep want plotseling zagen we het verband tussen onze participatie denkrichting en de mogelijke aanpak ‘aan de achterkant’. Misschien wisten we het al, maar soms moeten de brokjes samenvallen. Helma, Harold en Jaap faciliteerden dat.
Ik gun ons eigenlijk allemaal zo’n ‘trektocht’ door het Rijnlandse landschap. Ja ik ben duidelijk enthousiast over de manier waarop ik mijn eigen al bestaande inzichten kon aanvullen met de input van verschillende fijne en oprechte inleiders. Heel plat zou je kunnen zeggen dat ik mijn netwerk weer wat kon vergroten, maar dat is het niet. Ik heb mijn zienswijze, maar vooral mijn zijnswijze verrijkt en geestverwanten ontmoet die me inspireren zullen deze weg te blijven volgen. Ik heb de rode pil genomen en kan niet meer terug! Dat voelt als een opluchting…
Link naar de column http://www.wvm.info/weblogs/29/bens-bespiegelingen.html