De tranen van Helma,
Schrijf een column over de afgelopen twee dagen is de opdracht.
Das niet niks als je kijkt naar de informatie die al op je af is gekomen.
Wordt ik daar vrolijk van? Vraag ik aan mezelf.
Ik ben nog zoekende in de Rijnlandse wereld
Ik ben nog aan het ontdekken in de Rijnlandse wereld.
Er is immers zoveel uitgeschoffeld en doodgemaakt.
Maar het zit er in! Hoor ik steeds weer.
Ik ben nog steeds een kind. Iets wat ik thuis ook steeds hoor: doe eens volwassen en stel je niet aan.
Soms sta ik ook op een enorm voetstuk en voel ik me oppermachtig.
Letterlijk en figuurlijk als ze roepen: Jezus, hou daar een mee op!
Ik worstel met die twee werelden. Ik vertoon dus geen gewenst gedrag.
Maar dat is toch juist goed in de Rijnlandse wereld?
Weet jij het nog?
Zitten we niet gevangen in structuren, in kaders, in gewoonten, in machtsverhoudingen en en en
En is de drang om te produceren en te scoren niet nog veels te veel een drijfveer?
Waar leidt dit toe, tot welke prestatie leidt dit, wat moet ik hiermee, wat is de opdracht hoor ik regelmatig in de groep. Wat is het onderwerp voor de column vraagt een collega aan me?
Schijnbaar is de behoefte aan kaders en structuur of duidelijkheid nog erg groot.
Over drijfveren gesproken.
Overboord met structuur en patronen. Met je hoeven op de grond, het hier en nu daar gaat het om.
Paarden weten dit al langer.
Ondanks hun grotere hoofd met kleinere hersens weten ze dit als geen ander.
Wat kunnen we toch veel leren van die beesten.
Wat een prachtmens die Barbara! Verbonden met de paarden, met de natuur en de grond, het hier en nu!
En zich daardoor zo bewust van waar het werkelijk om draait.
Maar ook getekend door het leven.
Tja waar draait het werkelijk om? Ik, de maatschappij of de maatschappij en ik?
Ver. Anderen. Klinkt goed: niet dichtbij maar ver weg en het gaat om anderen….
Maar een beter milieu begint toch bij jezelf was altijd de reclame slogan?
Mooi om Helma als mens te zien handelen, te zien denken en te zien doen.
Inspirerend! Je hoeft er alleen maar te zijn.
Laat maar gaan in plaats van zekerheid.
Das verrekte lastig voor ons als gestructureerde mens.
We moesten toch zonodig op zoek naar het kind in ons…..
Aandoenlijk en tegelijkertijd mooi om te zien hoe werelden bij elkaar komen voor Helma als ze praat over haar ouders en de wereld van haar ouders die zo aan het veranderen is.
Naast alle theorie gelukkig ook echte emotie en de tranen die het misschien nog wel weer dichterbij brengt.
Kippenvel.
Nog meer tranen.
Zelden zo een geouwehoer gehoord over het werken met paarden als op de dinsdagavond.
Hoofdrollen weggelegd voor Jorrit en Jan die elkaar probleemloos aanvullen met opmerkingen en grappen.
Tranen gelachen, buikpijn.
Toch een kritische noot: die Jorrit doet nu wel heel erg stoer over zijn optreden maar vond het eigenlijk best eng.
Een paard blijft per slot van rekening toch zeshonderd kilo vlees …… Respect! Toch maar weer met de benen op de grond?
De verandering van binnenuit, terwijl we elkaar en paarden staan af te wrijven, Tsja hoe leg ik dat nu weer uit als ze vragen wat heb je gedaan en geleerd in de cursus… Ik begin er maar niet aan.
Denken voor anderen. Wellicht ben ik dat nu ook aan het doen met deze column
Of zijn het mijn eigen impressies, hersenspinsels en meanderende gedachten die mij bezig houden?
Ik zou kunnen zeggen: ga het doen, breng het in de praktijk, overboord met de regels, ga experimenteren,
Nodig mensen uit het beste uit zichzelf te halen, f…. The system.
Schaamte, schaamte over de systemen, de regels het gemanipuleer, zeker na de film Sicko.
Maar zoals gezegd dat zijn mijn eigen meanderende gedachten. Doe er mee wat je wilt.
Ik heb echter maar 1 tip. Een tip die wetenschappelijk is bewezen dat het werkt: gebruik zonnebrand.
Oftewel were sunscreen……..